ZILVEREN GRIFFEL VOOR

Patroon!!

In een melige bui besluiten Mylo en zijn beste vriend Mees tot een experiment: met niets anders dan een hamer en een tang vuren ze een kogel af. Het gaat gruwelijk mis, Mees krijgt de kogel in zijn hoofd en sterft. Mylo moet verder leven zonder zijn vriend en mét een enorm schuldgevoel.

HET JURYRAPPORT VAN DE GRIFFELJURY 2023:

“Het is bijna onvoorstelbaar dat een volwassen schrijver zich zo goed in de gevoels- en gedachtewereld van een zestienjarige kan verplaatsen. Marco Kunst toont met zijn jeugdroman Patroon aan dat het kan. Hij laat de zestienjarige Mylo reflecteren op een ongeluk dat hij zelf heeft veroorzaakt, en waarbij zijn beste vriend Mees om het leven is gekomen. Het verdriet, de wanhoop en de schuldgevoelens, maar ook de uitsluiting en het isolement waarmee Mylo te maken krijgt, zijn confronterend en grijpen bij de keel. Zijn boezemvriend is dood en hij heeft daar een rol in gespeeld. Het is onbevattelijk en zo traumatisch dat de vraag of en hoe dit voor Mylo te verwerken is, vanaf het begin beklemt. De stijl, het gekozen perspectief en vooral de rake puberstem van Mylo zorgen ervoor dat de lezer zich goed in hem kan verplaatsen en min of meer in zijn hoofd gaat zitten. Vooral door de talloze vragen die hij zichzelf stelt en waarmee hij maar blijft worstelen, wordt het heftige onderwerp toegankelijk en inzichtelijk. Het is een filosofische benadering die heel goed uitpakt omdat er ruimte ontstaat voor inzicht en reflectie. Het bezoek, samen met zijn opa, aan zijn vader die in Amerika woont, geeft nog meer diepte aan Mylo’s worsteling, doordat het een intergenerationeel trauma blootlegt. Patroon is een intelligent geschreven boek dat leest als één lange wanhopige schreeuw. Mylo blijft nog heel lang in de gedachten hangen. Dit boek laat geen lezer onberoerd.”

Nieuw verschenen:
Het touw en de waarheid

Heb je weleens de zon in zee zien ondergaan? Op zo’n warme zomeravond, zittend in het zachte zand, golfjes likkend aan het strand alsof het roomijs was, met laat licht als honing op het slaperige water?
Ooit op zo’n avond waaiden de stemmen van Kyra en Ylan bij me aan. Om beurten vertelden ze me hun bijzondere verhaal, in woorden en beelden die al even vervlochten waren als hun stemmen. Waar Kyra en Ylan woonden weet ik niet. Of hun verhaal zich lang geleden afspeelde of onlangs, ook dat weet ik niet. Sommige verhalen zingen eeuwen rond boven zee voor ze een kust bereiken. De streken waar het verhaal van Ylan en Kyra zich afspeelt, heb ik in geen atlas kunnen vinden. Het leven was er anders dan hier. Maar hoe anders ook, hun verhaal raakte me en daarom vertel ik het nu aan jullie.

En in 2020 verscheen Het verlangen van de prins (10+)

Op een dag verschijnt een mysterieuze driemaster in de haven van het dorp waar Lode in een weeshuis woont. Lode herkent in het boegbeeld meteen de geheimzinnige prins over wie hij soms droomt. Als het schip aanlegt vormen de zeilen zich tot een majestueuze circustent. Lode glipt aan boord en volgt vanuit een schuilplek de bijzondere voorstelling. Maar dan gaat alles mis: hij raakt verstrikt in de zeilen en kan het schip die nacht niet meer verlaten. De volgende ochtend blijkt hij getroffen door de vloek van de prins: wie eenmaal aan boord van de prins heeft gedroomd, moet voor altijd aan boord blijven. Lode maakt nieuwe vrienden en leert alles over de raadselachtige geschiedenis van het eeuwenoude schip. Ondertussen gloort er hoop bij de bemanningsleden, want wie weet heeft Lode de sleutel in handen om de vloek van de prins op te heffen…  Dit verhaal bevat prachtige tekeningen in kleur van Marieke Nelissen.

Mijn boeken, de plekken waar ik werk, de dingen die me inspireren…

De Waterwaack van Natterlande: boektrailer.